یکی دیگر از وارونگی های دین در آخر امان، صدا کلفت هایی (در محدوده باس!!) هستند که گریه و ذکر مصیبت را با آوازخوانی مخلوط و به خورد مشتری های بیچاره خود می دهند. اینان پس از گوش دادن به ترانه های مختلف اشعاری متناسب با آهنگ آن ترانه ساخته و با مدد ریتم دست و سینه به جای آلات موسیقی! به موسیقی درمانی می پردازند.
ذکر روایات و مصائب اهل بیت علیهم السلام همراه با اشعار متناسب و گریه و اندوه قلب در مقابل ترانه خوانی، دو فاز متضاد یکدیگرند و دسیسه شیطان در این باب مخلوط کردن این دو و فریب کسانی ست که به نیت ثواب پای مجلس آمده اند.
موسیقی و آوازخوانی از گناهان بزرگ و سراسر سراب است و هرگز مسبب قرب به درگاه الهی نمی شود. و حتی حزنی که مسبب اش زیر و بم های نت موسیقی باشد ریشه در حق نداشته و از توهم است.